جدول جو
جدول جو

معنی خرابه سر - جستجوی لغت در جدول جو

خرابه سر
(خَبَ سَ)
ده کوچکی است از دهستان لنگا شهرستان شهسوار. واقع در هفت هزارگزی عباس آباد. و دارای ده تن سکنه می باشد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج سوم)
لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

تصویری از سربه سر
تصویر سربه سر
سراسر، سرتاسر، همه، همگی، برای مثال عالم همه سربه سر خراب است و یباب / در جای خراب هم خراب اولی تر (حافظ - ۱۱۰۰)، برابر
سربه سر شدن: کنایه از برابر شدن، مساوی شدن
فرهنگ فارسی عمید
(خَ سَ)
خراج الرأس. خراج سر. سرانه. سرگزیت:
که باشدزبون خراجی سری
که همسر بود با بلنداختری.
نظامی
لغت نامه دهخدا
(خَ بَ شَ)
ناحیتی است از انزان در مازندران. (ازمازندران و استرآباد رابینو ترجمه فارسی ص 168)
لغت نامه دهخدا
(لِ سَ)
دهی است جزء دهستان مرکزی بخش لنگرود شهرستان لاهیجان. واقع در 12 هزارگزی جنوب لنگرود و یک هزارگزی خاور بجارپس. ناحیه ای است واقع در جلگه با آب و هوای معتدل و مرطوب و مالاریایی. 110 تن سکنه دارد که شیعی مذهب و گیلکی و فارسی زبانند. آب آنجا از شلمان رود و محصول آن برنج و چای و شغل اهالی زراعت است. راه این ده مالرو میباشد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2)
لغت نامه دهخدا
(نِ سَ)
دهی است جزء دهستان سیاهکلرود بخش رودسر شهرستان لاهیجان، واقع در 23 هزارگزی جنوب خاوری رودسر و 2 هزارگزی شوسۀ رودسر به شهسوار. این ده در دامنۀ کوهسار قرار دارد و آب و هوایش معتدل و مرطوب و سکنه اش 135 تن است که شیعی مذهب و گیلکی و فارسی زبانند. آب آنجا از چشمه و محصول آن برنج و مرکبات و چای و شغل اهالی زراعت و نمدمالی و راه این دهکده مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2 ص 98)
لغت نامه دهخدا
(خَ جِ سَ)
سرانه. خراج رأس. سرگزیت
لغت نامه دهخدا
(خُ دَ / دِ سَ)
آنکه سر کوچک دارد. آنکه سر او بزرگ نیست. کوچک سر
لغت نامه دهخدا
همگی، همه، همگان، جملگی، مساوی، برابر، یکسان، معادل
فرهنگ واژه مترادف متضاد
از مراتع لنگای عباس آباد تنکابن
فرهنگ گویش مازندرانی
پوک و تهی
فرهنگ گویش مازندرانی
محل شهر قدیمی تمیشه که اکنون در غرب کردکوی قرار دارد
فرهنگ گویش مازندرانی
نام قسمتی از زمین های کشاورزی در کته پشت آمل
فرهنگ گویش مازندرانی
پا به پا، پا یا پای، روی هم، همه
فرهنگ گویش مازندرانی
خراب کننده
فرهنگ گویش مازندرانی
از توابع دهستان قره طغان بهشهر، زمین مسکونی، خانه سرا
فرهنگ گویش مازندرانی